
آنها درد را بهتر میفهمند؛ درد همسنوسالان و همکیشانشان را. همیشه فکر میکنیم پدر و مادرها بهتر میفهمند درد از دست دادن کودکی را، ولی چه کسی به تصوری که در ذهن کودکی نقش میبندد، فکر میکند؛ وقتی توی قاب تلویزیون میبیند کودکی همسنوسالش با رگباری سر تا پا خونین میشود و روی زمین میافتد؟ چه کسی این کودک را که مقابل تلویزیون نشسته است، درک میکند؟ فقط خدا میداند در آن لحظه دنیای آن کودک چطور دگرگون میشود.
کودکان محله ما اما دیگر طاقت حبس کردن احساساتشان را در سینه ندارند. دیگر طاقت خیره شدن به تلویزیون و دیدن کودکان خونین را به جای تماشای کارتون ندارند. میخواهند لب وا کنند و حرف بزنند. همدردی کنند، اعتراض کنند، فریاد بکشند و صدایشان را به گوش همه برسانند.
یک گردهمایی و تجمع کودکانه شاید فرصت مناسبی باشد برای بیان این احساس. همین است که کودکان منطقه ما، فقط به یاد کودکان شهید غزه، در بخشی از بولوار طبرسی در محله طلاب مشهد، دور هم جمع میشوند.
بروبچههای مسجد امامرضا (ع) و پایگاه بسیج حر که چندروزی نمایشگاهی در محله راهاندازی کرده بودند، برای بازدید مردم در اختتامیه این نمایشگاه، دست به حرکت نمادینی میزنند که در آن حدود ۴۰۰ کودک شرکت دارند.
این برنامه با حضور کودکان حالوهوای خاصی دارد. آنها که روی سینه هرکدامشان نام کودک شهیدی از غزه حک شده است، تجمع کردهاند و بغلبهبغل هم در بولوار طبرسی ایستادهاند. صدای داغدار و بغضآلود دختربچهای از پشت بلندگو به گوش میرسد؛ صدایی که از جنس خشم است و کلماتی که از دهانش بیرون میآید، به سکوت مجامع بینالمللی در برابر غزه اعتراض دارد.
پرچم بزرگ فلسطین که ۶۰ یا ۷۰ متر طول دارد، در هوا معلق است و کودکان همگی ۱۰ دقیقه به نشانه اعتراض و برای محکوم کردن آنهایی که در اینباره سکوت کردهاند، روی زمین دراز میکشند.
شوروحال خاصی در محله برپا شده است و تعداد زیادی از اهالی برای دیدن این صحنه، در خیابان جمع میشوند. خیلیها گریانند و خیلیها مبهوت خیسی چشم کودکانی که روی زمین دراز کشیدهاند. پرچم بزرگ روی کودکان کشیده میشود و تصویری که باقی میماند، کودکان شهید فلسطینی در غزه است.
مسئول برگزاری این گردهمایی میگوید: این برنامه در واقع اختتامیه نمایشگاهی است که حدود یک هفته در مسجدالرضا(ع) برپا بود. قیاسی توضیح میدهد: در نمایشگاهی که برای بازدید عموم برپا کرده بودیم، بخشهای مختلفی طراحی کرده بودیم.
قیاسی درباره غرفه قصهخوانی میگوید و اینکه برای بچهها قصههای مختلفی از جمله قصه کودکان فلسطینی تعریف شد. او یکی از جذابترین بخشهای نمایشگاه را که فرصتی برای بازی و سرگرمی فراهم کرده بود، معرفی میکند و ادامه میدهد: در یکی از بخشها پرچم اسرائیل و انگلیس را روی زمین طراحی کرده بودیم که بچهها روی آن لیلی بازی میکردند. آنها مدام سنگها را در خانههای پرچم طراحیشده میانداختند و این بازی را انجام میدادند.
پرچم اسرائیل و انگلیس را روی زمین طراحی کرده بودیم که بچهها روی آن لیلی بازی میکردند
غرفههای نقاشی بخش دیگری از نمایشگاه بود که قیاسی به معرفی آن میپردازد و میگوید: در این بخش، کودکان میآمدند و تصویر کودکان فلسطینی و شهدای غزه را نقاشی کرده و با استفاده از رنگهای مختلف، طراحی میکردند که همه این کارها برای آگاه کردن کودکان محله از رویدادهای غزه انجام شده است.
به گفته مسئول برگزاری نمایشگاه و اختتامیه آن، در نمایشگاهی که در چندروز گذشته برپا شده بود، طومار بزرگی را کودکان محله نوشته و رنگآمیزی کرده بودند که حاوی اعتراض و خشم و اندوه این کودکان در همدردی با فلسطینیها بهخصوص کودکان و شهدای غزه بود.
طبق گفتههای قیاسی، پاسخ به شبهات بهخصوص در زمینه جنگ با غزه و فروش محصولات، از دیگر بخشهای این نمایشگاه بوده که با استقبال چشمگیر مردم روبهرو شده است.وی درباره اختتامیه این نمایشگاه نیز میگوید: در برنامه اختتامیه سعی در اجرای حرکت نمادینی داشتیم که کودکان اجرا کنند.
از اینرو قرار شد کودکان پایگاههای مختلف محله میثم و محلات اطراف را برای اجرای این برنامه دعوت کنیم. آنها که هرکدام نام کودک شهیدی از غزه را بر سینه خود دارند، در این حرکت نمادین مبارزه میکنند و شهید میشوند و روی زمین میافتند تا بگویند درد کودک همکیش و همسنوسال خود را میفهمند.
وی خاطرنشان میکند: این برنامه با هدف آگاهی کودکان از مسئله غزه و اظهار همدردی با آنها تدارک دیده شده است که به شکل نمادین و با حضور گسترده مردم اجرا میشود.
* این گزارش یکشنبه، ۲۶ مرداد ۹۳ در شماره ۱۱۶ شهرآرامحله منطقه ۴ چاپ شده است.